فرمولاسیون تولید قرصهای خوراکی
تولید قرصهای خوراکی یکی از فرآیندهای پرچالش داروسازی بوده که علاوه بر دانش شناخت مواد و فرمول کردن آنها، نیازمند دستگاه مناسب و تجربه کافی هم می باشد.
طراحی و تولید قرصهای خوراکی یک فرآیند چند مرحله ای پیچیده بوده که فرمول کردن آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است، بطوریکه باید مقدار مناسبی از ماده دارویی در فرم مناسب و زمان مشخص به پودر اضافه گردد. اکثر مواد دارویی جریان پذیری کافی جهت ریزش پودر از قیف به داخل حفره قالب را ندارند. و در نتیجه باید از قبل فرآیندی روی آنها انجام شود تا قابلیت تبدیل شدن به قرص را پیدا کنند. معمولا در ساخت قرصهای خوراکی اجزای مختلفی به پودر دارویی افزوده می شود که هر کدام نقش مخصوص به خود را دارند. در این مطالعه به بررسی نقش مواد مختلف در تولید قر ص پرداخته می شود.
مواد افزودنی مورد استفاده در تولید قرص
لاکتوز انیدریدی (بدون آب) در مجاورت دراوهای آمینی تحت تاثیر واکنش میلارد قرار نمی گیرد. ( واکنش رایج بین قندهای کاهنده و آمینواسیدها که باعث تعیر رنگ قند به قهوه ای می شود) دو گرید تجاری این نوع لاکتوز در دسترس است:
- گرید درشت با مش ۸۰-۶۰
- گرید معمولی با مش ۱۰۰-۸۰
نشاسته هیدرولیز شده: گریدهای تجاری رایج آن با نامهای ایمبکس و سلوتاب در بازار موجود بوده و هر دو دارای ۹۲-۹۰ درصد دکستروز و ۵-۳ درصد مالتوز می باشد.
دکستروز: نام گرید تجاری آن سرلوز بوده که بصورت دانه های درشت است.
مانیتول: برای ساخت قرصهای خوراکی جویدنی استفاده می شود. این ماده یک شیرین کننده گرانقیمت بوده که بعلت جریان پذیری پائینش با مقدار زیادی روان کننده در فرمول مورد استفاده قرار می گیرد.
شکر/ساکاروز: این ماده می توانند بعنوان رقیق کننده فرآیندهای فشاری مورد استفاده قرار گیرند. مثال رایج آن شامل:
- قرص شکر: ۹۳-۹۰ درصد شکر بعلاوه ۱۰-۷ درصد شکر وارونه
- نوتب: ۹۳-۹۰ درصد شکر بعلاوه ۴ درصد شکر وارونه با نشاسته ذرت و منیزیم استئارات
- دیپاک: ۹۷ درصد شکر بعلاوه ۳ درصد دکسترین
آویسل: یک سلولز میکروکریستالی با دو گرید PH101 مخصوص پودر با سایز ذرات ۵۰ میکرومتر، و PH102 برای گرانول با سایز ذرات ۱۰۰ میکرومتر.
بایندرها
- بایندرهای طبیعی
- خمیر نشاسته
- اقاقیا
- ژلاتین
- کتیرا
- سلولز
- خمیر آلژینیک
- بایندرهای سنتزی
- اتیل سلولز
- متیل سلولز
- سدیم کربوکسی متیل سلولز
- پلی وینیل پیرولیدون PVP که یک پلیمر محلول در آب هست که بنام پلی ویدون یا پوویدون هم معروف است.
- هیدروکسی پروپیل متیل سلولز HPMC
- پلی اتیلن گلایکول
- هیدروکسیل متیل سلولز
- بایندرهای رایج تجاری
- والوسل: هیدروکسی پروپیل متیل سلولز
- نشاسته ۱۵۰۰: نشاسته ذرتی که بطور جزئی از قبل ژلاتینه شده است.
- متوسل یا HPMC
- شکر
مواد تجزیه کننده
در ساخت قرصهای خوراکی، این دسته از مواد جهت کمک به دستگاه گوارش برای تجزیه قرص استفاده می شود. برخی از این مواد شامل:
- نشاسته: ۲۰-۵ درصد وزن کل قرص
- کلی ها: ویگام HV، بنتونیت ۱۰ درصد وزنی فقط برای قرصهای رنگی
- مشتقات نشاسته: پریموژل و اکسپلوتب ۸-۱ درصد
- مشتقات سلولز: آسی- دی- سول (سدیم کربوکسی متیل سلولز)
- پلی وینیل پیرولیدون شبکه ای شده
مواد تجزیه کننده قوی
- کراس کارملوز: یک پلیمر سلولزی شبکه ای شده است.
- گلایکولات نشاسته سدیم: یک مشتق نشاسته بوده که با شبکه ای شدن مولکولی ایجاد می شود.
- اتیل سلولز
- کراس پاویدون: پاویدون شبکه ای شده
روان کننده/گلایدانت/ضد چسبندگی
باعث کاهش اصطکاک بین سطح قرص و قالب بخصوص در هنگام بیرون پریدن قرص می شود مانند:
- استئاریک اسید و نمکهای آن مثل کلسیم و منیزیم استئارات (نکته: خاصیت روان کنندگی استئاریک اسید از نمکهای آن کمتر است)
- پلی اتیلن گلایکول با وزن مولکولی بالا (PEG)
- تالک
- سورفکتانتها
- روغنهای هیدروکربنی
جهت جلوگیری از چسبیدن پودر یا گرانول به قالبها و پانچها استفاده می شود مانند:
- تالک
- سیلیکای کلوئیدی
- منیزیم استئارات
- نشاسته
طعم دهنده ها
قرص های جویدنی معمولا طعم دهنده ها یا ماسک کننده های طبیعی دارند. در تولید قرصهای خوراکی کودکان معمولا طعم دهنده میوه ای مثل پرتقالی یا توت فرنگی استفاده می شود.
افزودنی شیرین کننده
- آسپارتام: در آب پایدار نیست.
- ساکارین: ۵۰۰ برابر شیرین تر از ساکاروز با یک طعم تلخی انتهایی بوده اما سرطانزاست.
منابع
۱- واحد طراحی و مهندسی شرکت فناوران صادق اسپادانا
۲- https://www.lfatabletpresses.com۳- https://www.saintytec.com
نظر
By accepting you will be accessing a service provided by a third-party external to https://www.fansadco.com/